WordZero

Perak genel, Doue, peogwir n’eo ar vuhez
Nemet ul luc’hedenn o tremen war ar bed ;
Peogwir n’eo nemet tristidigezh,
Ha teñvalijenn hag anken ?
Perak d’ar sklêrijenn ’tigor hon daoulagad,
Peogwir ’vent, peurvuiañ, leun a zaeroù c’hwerv ?
Perak e valeomp dindan an oabl garv,
War hentoù leun a spern, i ruziet gant hor gwad ?

Yaouank-flamm ’on, koulskoude : c’hoazh n’em eus baleet
Nemet ’pad ugent vloaz, war ribl teñval ar bed,
Hag e-pad ’mañ an heol o par’ d’ar yaouankiz,
Warnon ne gouezh nemet koumoul an arnev...

’Vel ar re all ’on mab dit, o Doue !
Koulskoude,
Hep ur sell a druez, va-unan, hep diskuizh,
Hep harp da’m izili brevet,
Dic’hoanag em c’halon, va ene ankeniet,
Dindan an oabl izel, en un noz peurbadus,
’Kreiz an arnev, ne glevan nemet mouezh skiltrus
Al labous-mor hag hirvoud an avel.

’Vel ho mibien, Doue, ’tlefen bezañ laouen,
Evel ar re a zo dirazoc’h daoulinet,
Laouen evel ar re a bok d’ho treid toullet,
Hag a sko d’o feultrin gant mein kalet an hent…
...Ha tristidigezh zo war va zal ;
Va ene zo leun a c’hlac’har,
Ha kaer em eus sellout war-zu an neñvoù dall,
’Dreuz ar c’houmoulenn zu, steredenn ’bet ne bar.

Ar goabrenn a ziskenn muioc’h-mui,
Prestik, tost ouzh va fenn.
Va beaj ’zlefe bezañ ken hir c’hoazh, ’barzh echuiñ,
Ha dindanon, ’tigor ’vel an islonk divent !...

War ar bed ’vezin bet ’vel un evn o tremen !...

Koun a zeu din bremañ eus an amzer eürus
Pa bare din an heol arc’hantet.
Ar bed ne’m sponte ket gant e zeizioù poanius,
Hag ar gouzañvoù ’oa ar brasañ levenez.
Pa gouezhen d’an douar, diouzhtu ur mignon
Am save gant douster, a serre va gouli…
Met, hiziv, mar teufe ur mignon da’m frealziñ,
Re ziwezhad ’vefe : va goulioù zo re zon,
Ha va c’halon bemdez a wado hep ehan
Betek deiz eürus va zremenvan.

O, amzer gwechall !... O, huñvre dudius,
Hag a lugerne dec’h, hag hiziv pell ouzhin !
O, kouent santel, mogerioù kozh, sioulded peurbadus,
Daoust na oa ’met an huñvre an eurvad a rojout din ?

O, kouent santel, dirazon, ’vel ur skeud, chom bepred,
Evit ma frealziñ, pa gouezhin war an hent.
Met, ’lec’h bezañ laouen, perak, leun a anken,
E ouelan ’vel ur bugel, war hent kalet ar bed ?
Perak ’c’houzañv va c’halon peurfreuzhet
Gant an taol laonenn ?
Klevout ’ran an arnev o krozal war ar mor.
Ra savo ! Ra yudo ! Gant va divrec’h digor,
Laouen e resevin.

Bemdez, gant ar varrenn, bugelig an Arvor
War-zu glannoù dianvez, ’yelo gant ar bezin.
Kouent sakr, lec’h ar repoz,
Ganit ne c’houlennan nemet ur sklêrijenn,
’Vel bannoù an tour-tan, e-kreiz ur mor direizh,
’Vit ma welin, war ziwezh va hent,
’Pignat d’an Neñv, ur Gouloù-deiz !

Nanterre, kerzu 1919.
(Kaset gant Youenn DREZEN)