WordZero

Neuze ’teuas an noz en-dro din, un noz du
Evel an nozvezhioù teñvalañ miz Kerdu ;
Ha, goude un dro hir, e voen dre va huñvre
War aod ar mor garv degaset adarre.

    Eno e oa, e-kreiz an drompilhoù o son,
Un emgann vras etre Gallaoued ha Saozon.
Strakal ’rae an tennoù, redek a rae ar gwad,
Ar boledoù ’dreuze an aer ’n ur c’hwibanat ;
An houarn a sone ’n ur skeiñ war an houarn,
Ha meur a vrezelour a oa ruz e zaouarn.
    Me ’vont hag o welet ur strollad Arvoriz,
Gwisket darn ’giz Leon ha darn e Tregeriz,
Hag a yae d’an argad, seder ha kalonek,
En ur ganañ ’vel-henn en o yezh brezhonek :

    Kan war don Seziz Gwengamp

    Ken lies gwech o deus tennet
    O c’hleze enep Bretoned,
    Ar Saozon a zo bet trec’het,
    Adtaolet er mor pe lazhet.

    Breizh he deus miret hag a vir
    Atav he hanter gleze dir :
    Dre nerzh an dir ha nerzh o brec’h
    He mibien dre-holl a vo trec’h.

Archerien Bro-Gymru a oa o tont warne,
Ha war ’n hevelep ton, ’n ur dostaat, a gane :

    Ni ’vir bepred hag a viro,
    Da harzh ar gwall diwar hon bro,
    An hanter eus ar c’hleze dir
    Torret en ur zifenn hon gwir.

O klevet kement-se, Breizhiz, manet ’n o za,
A soñje da gentañ ’oa goaperezh e oa,
Ha gant muioc’h a nerzh, gant o founnerañ mouezh,
E kasjont a-nevez o diskan d’ar morc’hwezh :

    Breizh he deus miret hag a vir
    Atav he hanter gleze dir :
    Dre nerzh an dir ha nerzh o brec’h
    He mibien dre-holl a vo trec’h.

    Setu neuze d’o zro re Bro-Gymru batet
O chom krenn en o za ’vel un den souhetet.
Kaer o doa ar vistri o fediñ, o gourdrouz
Ne rejont van na deus pedennoù na deus trouz :
Gwareg ebet ne voe stennet enep re Vreizh.
Hag ar re-mañ, souezh ha dudi en o c’hreiz
A zalc’he da dostaat, da youc’hal, da ganañ,
Troet o fuzulioù d’an douar hep tennañ.
    Hogen, pa’z erruas damdost an daou strollad,
E voe mouezh ar brezel trec’het gant mouezh ar gwad
Ha gant ar garantez frailhet nerzh an houarn :
An armoù a bep tu ’gouezhas deus an daouarn ;
Tud evit ’n em lazhañ degaset d’an argad
A voe gwelet, daeroù e-leizh o daoulagad,
O lammet, ’vel breudeur, an eil gant egile,
O ’n em bokat zoken hag oc’h ober al le
E chomjent, ’vel mibien an hevelep tadoù,
Unanet da viken daoust d’an holl argadoù.

Ar Saozon, an deiz-se, ne badjont ket a-bell :
E-giz un dornad pluñv gant ur barrad avel,
’Voent skubet gant Breizhiz er mor pe er marv.
Tri hepken, ’meus klevet, a zistroas d’o bro,
Ar spont war o seulioù ha d’e nebeud a hast
Da zont ken en Arvor d’ober pardon Sant-Kast.