WordZero

Ar botaouer-koad ’neus graet e lojenn
Ewar peulioù derv gant brug ha balan*, [belen] 
E-kreiz ar c’hoad don, e-lec’h na glever
’Met kan an evned hag hiboud ar stêr.

Ar botaouer-koad, ab’oe m’eo ganet,
Bolz an neñv hepken ha fav ’neus gwelet ;
E dadoù, ’raok d’añ, ’oa botaouerien :
Botoioù, ’veltañ, a ray e vibien.

Ar botaouer-koad zo ur gwaz touet,
Ar moul ’ra seurt-se a zo peurgollet !
Mar serr deoc’h ho torn en e zorn, da wir,
E strak ho pizied ’n e grabanoù dir !

Ar botaouer-koad en deus bugale,
Hag a gresk o gwalc’h dindan nerzh an deiz ;
Iskuit ’vel gwibred, ’lammont er rabin,
O holl zeskamant, bragal ha c’hoarzhin.

Ar botaouer-koad a gar e vicher,
E veilh hag e blaen hag e dalagner* : [davañjer ?]
Ouzh dilhad aotroù ha mil skoed leve,
E baradur ler biken ne drokfe !

Ar botaouer-koad ’rank ket ka’t skridoù,
’Vit goût an doare deus an amzerioù :
’N e veg gwi* a grog ’dal ma tarzh an deiz, [gwir ?]
Pa ve noz du-pod... e ya d’e wele.

Ar botaouer-koad, gant tra zisterañ,
A zeu e galon ’n e greiz da ganañ :
Ur c’hornad butun, gwin-ardant... ul lomm !
Ha setu Youenn raktal en e blom !

Ar botaouer-koad ne gav ket dezhañ
’Ranker ka’t studi ’vit gallout bevañ :
Gwerz ar Boudedeo gant e bemp gwenneg
A zo sklêrañ tra ’oufe e galleg !

Ar botaouer-koad ’sav fae ’n e selloù,
Pa glev ’ve tabut ha kann er c’hêrioù ;
Al lern en em gar ’n o zoulloù, ’mezañ :
Er c’hoadoù ’kaver ar skouerioù gwellañ !

Ar botaouer-koad, keit ’c’hello fiñval,
Ar melvenn ’n’e zorn, ’zalc’ho da boanial,
Ha ’vit e ziskar, pa zeuy an Ankoù,
E vo war e souch o stummañ botoù !

Ar botaouer-koad, e-giz ma c’hanas,
A ’z ay deus ar bed paour hag hanter noazh,
A-walc’h mar ’neve ’vit e gorf marv,
Ur bez er vered ’kichen e dadoù !!!