Un eured
103 👁 0 ★
kinniget d’an aotroù Vallée, rener Kroaz ar Vretoned
Me ’welas un dra ’weler ket bemdez,
E Koatmalouan, dilun d’abardaez :
War skourr un dervenn krommet d’an douar
Eured ur bruant hag ur c’hanapaer*. [c’hanapar]
An oc’h o tonet gant e zousig koant,
Ken seder ha tra, ken mistr ha ken drant ;
Hag o heuilh, gant pres, pep seurt laboused
Eus a gement liv a oufec’h kavet.
Eus stroll sellerien, kuzhet er bodoù,
Evit kaout keloù dimeus al lidoù ;
En o zouez, me ’gred, meur a glouarig
Graet gantañ, gwechall, askell d’ar goantig.
Houmañ, war he fenn, ha fichet ken brav,
Ur gurunenn wenn, graet gant bleunioù skav ;
Hetus he c’hened, kuñv he neuzioù,
C’hoantegezh a sav en holl galonoù.
He mignon bruant, fourgaser diboell,
Kabiten brudet en dachenn vrezel,
A zoug a-stribilh, stag ouzh ur seizenn,
Ur c’hleze krennet diwar ur blouzenn.
’N un taol, er bodoù, ar richan a dav,
Ha dirak an holl ur pabor a sav ;
Kozh eo ha loued : ab’oe bloavezhioù
Hemañ a unan evnigoù ar vro.
War an daou vignon, stouet penn izel,
Ar pabor a sav ur pav, un askell ;
Un nebeud gerioù a gan ewarne*… [?]
Setu, dindan pluñv, daou bried nevez !
Raktal, er c’hlazenn, tri darin penn-foll
A ziskenn da reiñ diduell d’an holl ;
D’ober kant ormid*, d’ober mil ardoù : [orbid ?]
An evned a veul diwar ar bodoù.
’Dal’ m’o deus echu, gant c’hwec’h pennduig
C’hoari mouchig-dall, c’hoari penn-toullig :
E Koatmalouan biskoazh ul labous
Ne glevas kement cholori na trouz !
***
Met seurt jabadao a skarzh ar bruched,
Ha tud an eured ’deus naon ha sec’hed :
Ur c’houlz dereat ’vit pep tra a zo :
Ar pabor-ermid a lâr ar grasoù.
Mouilc’hi beg-melen dirak pep hini
A lak ’n un delienn lusenn ha sivi,
C’hwiled ha preñved, greun ha madigoù,
Bec’h a vo, emberr, dindan al lostoù !!
Meleganed flour, stipet ha faro,
A zeu ’n o goude, gante bleunioù,
Ar c’hlizhenn-veure enne o luc’hañ :
Re ’neus ar spilfig* a c’hoarzh ouzh o foan. [?]
Hag adarre-kaer ar c’hanaouennoù
A bep eil er c’hoad gant an ebatoù ;
Nag a zañserez, koazhet ha disneuz,
A ouelo warc’hoazh gant ar vezh, ar geuz.
Met an noz zo ’tont war ar c’houmoul du,
Pep hini, raktal, da vont en e du :
En ur gleuzenn fav ’n daou bried nevez
’Ya, a bres-askell, d’aozañ o gwele.
Me ’welas un dra ’weler ket bemdez,
E Koatmalouan, dilun d’abardaez :
War skourr un dervenn krommet d’an douar
Eured ur bruant hag ur c’hanapaer*. [c’hanapar]
An oc’h o tonet gant e zousig koant,
Ken seder ha tra, ken mistr ha ken drant ;
Hag o heuilh, gant pres, pep seurt laboused
Eus a gement liv a oufec’h kavet.
Eus stroll sellerien, kuzhet er bodoù,
Evit kaout keloù dimeus al lidoù ;
En o zouez, me ’gred, meur a glouarig
Graet gantañ, gwechall, askell d’ar goantig.
Houmañ, war he fenn, ha fichet ken brav,
Ur gurunenn wenn, graet gant bleunioù skav ;
Hetus he c’hened, kuñv he neuzioù,
C’hoantegezh a sav en holl galonoù.
He mignon bruant, fourgaser diboell,
Kabiten brudet en dachenn vrezel,
A zoug a-stribilh, stag ouzh ur seizenn,
Ur c’hleze krennet diwar ur blouzenn.
’N un taol, er bodoù, ar richan a dav,
Ha dirak an holl ur pabor a sav ;
Kozh eo ha loued : ab’oe bloavezhioù
Hemañ a unan evnigoù ar vro.
War an daou vignon, stouet penn izel,
Ar pabor a sav ur pav, un askell ;
Un nebeud gerioù a gan ewarne*… [?]
Setu, dindan pluñv, daou bried nevez !
Raktal, er c’hlazenn, tri darin penn-foll
A ziskenn da reiñ diduell d’an holl ;
D’ober kant ormid*, d’ober mil ardoù : [orbid ?]
An evned a veul diwar ar bodoù.
’Dal’ m’o deus echu, gant c’hwec’h pennduig
C’hoari mouchig-dall, c’hoari penn-toullig :
E Koatmalouan biskoazh ul labous
Ne glevas kement cholori na trouz !
***
Met seurt jabadao a skarzh ar bruched,
Ha tud an eured ’deus naon ha sec’hed :
Ur c’houlz dereat ’vit pep tra a zo :
Ar pabor-ermid a lâr ar grasoù.
Mouilc’hi beg-melen dirak pep hini
A lak ’n un delienn lusenn ha sivi,
C’hwiled ha preñved, greun ha madigoù,
Bec’h a vo, emberr, dindan al lostoù !!
Meleganed flour, stipet ha faro,
A zeu ’n o goude, gante bleunioù,
Ar c’hlizhenn-veure enne o luc’hañ :
Re ’neus ar spilfig* a c’hoarzh ouzh o foan. [?]
Hag adarre-kaer ar c’hanaouennoù
A bep eil er c’hoad gant an ebatoù ;
Nag a zañserez, koazhet ha disneuz,
A ouelo warc’hoazh gant ar vezh, ar geuz.
Met an noz zo ’tont war ar c’houmoul du,
Pep hini, raktal, da vont en e du :
En ur gleuzenn fav ’n daou bried nevez
’Ya, a bres-askell, d’aozañ o gwele.
Tu lis un texte qui a été écrit en breton, alors n’oublie pas que la littérature bretonne est comme toutes les autres : elle a son propre génie et son propre goût.
Ceux-ci peuvent être très différents de ceux (français, anglais…) dont tu as été imprégné à l’école. La littérature bretonne doit-elle être tenue en piètre estime pour cette raison ?
Aussi, rappelle-toi combien il peut être vain de comparer une littérature à une autre. Prends les textes comme ils sont, bonne lecture, et profites-en bien !
Une idée ? N’hésite PAS à me contacter, quelle qu’elle soit. Bien que je ne sois pas wonderwoman (et qui sait après tout ?), tu pourrais être surpris.e.
Les textes ci-dessus sont tous dans le domaine public selon la loi française (70 ans à compter de la mort de l’auteur), mais fais attention car d’autres lois peuvent étendre le délai de protection.
Sens-toi libre d’utiliser les textes pour quelque fin que ce soit, mais mentionne ce site, s’il te plaît ! Bien sûr, je remercie tous ceux qui me rapportent les erreurs et les imprécisions qui peuvent se glisser.