Kanaouenn eured mab an Argoad
94 👁 0 ★
Setu amañ kaerañ eured,
E Breizh-Izel ’zo bet gwelet,
Moarvat ab’oe c’hwezek kantved.
Ab’oe eo bet treuzet ar mor,
Gant hon zadioù, en Arvor
Ne zo bet graet kement enor
Da gement a dud deredet
Deus Treger, Leon ha Gwened
Ha deus Kernev, ar vro goadet.
Gwelet a reer, pebezh burzhud !
Gwelet ’reer daouzek kant a dud ;
En o zouez meur a zen a vrud.
’Mesk an dud wir, labourerien,
- Brankoù glas eus hon c’hozh gwrizienn -
’N em vesk ar zougerien telenn.
« - Ur barzh mat a vo dimezet… »
Ha raktal, setu ar Varzhed
War dosennoù Skrignag savet.
Parrez Skrignag, war da venez,
Parrez benniget gant Doue,
Brudet ’vo n’eured a hirie.
Ugent kaoter e-maez an ti
E-barzh an aer o vogediñ
’Vel pa vefe dek ’timeziñ !
Mar ’mañ bremañ hon zadioù
Astennet ’barzh ar beredoù,
N’eo ket marv o c’hozh gizioù.
Dleout a ra o ene skañv,
E-barzh an aer ken glan bremañ,
’Us d’hon fenn tarnijal amañ.
Skiltrus, ar c’hleier, er beure,
’Deus karilhonet evite,
Hag arruet ’int hepdale.
Son ’ra bombard ha binioù,
Leun eo ar park gant an taolioù !
E Breizh-Izel, kaerañ lidoù !
- Warc’hoazh ’vo klevet, a gredan,
An holl Varzhed a zo amañ
E Breizh hag e Gall o kanañ,
O kanañ da veuleudioù,
Skrignag, hag ho re, priedoù,
Rak hirie, o ! Gwellañ skouerioù !
Gant da skridoù, Alfred Lajat,
Gant da zelenn, mab an Argoad,
Te zo, da Vreizh, ur skoazell vat.
Gant da wiskamant eus a Skaer,
Ozac’h yaouank, te a zo kaer
Ha lugernus ’vel an heol sklêr.
« - Met c’hwi, gwregig, ’vel ur rozenn,
Rouanez bleunioù an dachenn,
C’hwi ’sav ’us d’ar re all ho penn.
N’eus ket koantoc’h, an holl her goar ;
Ho tal a zo gwenn ’vel ar c’hoar,
Ken seder ’oc’h eget al loar.
O ! Pegement ez eo joaüs,
Labourer al liorzh hañvus,
D’ho kutuilh, rozenn eürus !
Ra ’po ho-taou bennozh Doue,
Ha joa bemdez en ho puhez,
Hag ar peoc’h peurbadus goude ! »
E Breizh-Izel ’zo bet gwelet,
Moarvat ab’oe c’hwezek kantved.
Ab’oe eo bet treuzet ar mor,
Gant hon zadioù, en Arvor
Ne zo bet graet kement enor
Da gement a dud deredet
Deus Treger, Leon ha Gwened
Ha deus Kernev, ar vro goadet.
Gwelet a reer, pebezh burzhud !
Gwelet ’reer daouzek kant a dud ;
En o zouez meur a zen a vrud.
’Mesk an dud wir, labourerien,
- Brankoù glas eus hon c’hozh gwrizienn -
’N em vesk ar zougerien telenn.
« - Ur barzh mat a vo dimezet… »
Ha raktal, setu ar Varzhed
War dosennoù Skrignag savet.
Parrez Skrignag, war da venez,
Parrez benniget gant Doue,
Brudet ’vo n’eured a hirie.
Ugent kaoter e-maez an ti
E-barzh an aer o vogediñ
’Vel pa vefe dek ’timeziñ !
Mar ’mañ bremañ hon zadioù
Astennet ’barzh ar beredoù,
N’eo ket marv o c’hozh gizioù.
Dleout a ra o ene skañv,
E-barzh an aer ken glan bremañ,
’Us d’hon fenn tarnijal amañ.
Skiltrus, ar c’hleier, er beure,
’Deus karilhonet evite,
Hag arruet ’int hepdale.
Son ’ra bombard ha binioù,
Leun eo ar park gant an taolioù !
E Breizh-Izel, kaerañ lidoù !
- Warc’hoazh ’vo klevet, a gredan,
An holl Varzhed a zo amañ
E Breizh hag e Gall o kanañ,
O kanañ da veuleudioù,
Skrignag, hag ho re, priedoù,
Rak hirie, o ! Gwellañ skouerioù !
Gant da skridoù, Alfred Lajat,
Gant da zelenn, mab an Argoad,
Te zo, da Vreizh, ur skoazell vat.
Gant da wiskamant eus a Skaer,
Ozac’h yaouank, te a zo kaer
Ha lugernus ’vel an heol sklêr.
« - Met c’hwi, gwregig, ’vel ur rozenn,
Rouanez bleunioù an dachenn,
C’hwi ’sav ’us d’ar re all ho penn.
N’eus ket koantoc’h, an holl her goar ;
Ho tal a zo gwenn ’vel ar c’hoar,
Ken seder ’oc’h eget al loar.
O ! Pegement ez eo joaüs,
Labourer al liorzh hañvus,
D’ho kutuilh, rozenn eürus !
Ra ’po ho-taou bennozh Doue,
Ha joa bemdez en ho puhez,
Hag ar peoc’h peurbadus goude ! »
Tu lis un texte qui a été écrit en breton, alors n’oublie pas que la littérature bretonne est comme toutes les autres : elle a son propre génie et son propre goût.
Ceux-ci peuvent être très différents de ceux (français, anglais…) dont tu as été imprégné à l’école. La littérature bretonne doit-elle être tenue en piètre estime pour cette raison ?
Aussi, rappelle-toi combien il peut être vain de comparer une littérature à une autre. Prends les textes comme ils sont, bonne lecture, et profites-en bien !
Une idée ? N’hésite PAS à me contacter, quelle qu’elle soit. Bien que je ne sois pas wonderwoman (et qui sait après tout ?), tu pourrais être surpris.e.
Les textes ci-dessus sont tous dans le domaine public selon la loi française (70 ans à compter de la mort de l’auteur), mais fais attention car d’autres lois peuvent étendre le délai de protection.
Sens-toi libre d’utiliser les textes pour quelque fin que ce soit, mais mentionne ce site, s’il te plaît ! Bien sûr, je remercie tous ceux qui me rapportent les erreurs et les imprécisions qui peuvent se glisser.