WordZero

Beleien an amzer, an drouized santel,
A gelenne d’ar bobl n’eo netra deomp mervel :
« Petra eo ar marv, ’met hanter ar vuhez ?
Ur ouel roget souden rak ur vuhez nevez ?
Savet deus a netra, an den ’ra ’met tremen,
Met e vadoberoù e sav d’ar sklêrijenn.
Gwazh d’an hini a heuilh an hent a ya d’an Droug :
E binijenn, pelloc’h, a bouezo war e chouk.
Evit mat e nesañ, an hini a varvo,
En tu all d’ar marv, uheloc’h e savo.
Marv ! Buhez ! Marv ! Ha buhez er Gwenved,
’Touez ar re a garemp, ’barzh en eürusted. »

Ar feiz-se ’rae d’ar bobl sellout ouzh ar marv
Muioc’h gant joaüsted ’vit gant doan na daeroù.
Er brezelioù euzhus, rak ar riskl o redek,
Biskoazh ne zo gwelet paotred ken kalonek.

Kaer zo lâret ivez e vevent ’mesk ar gwez,
Evel al loened mut hag evel an dud ouez,
Ne oa ket, d’ar c’houlz-se, dindan bannoù an heol,
Ur bobl ken gouiziek war vuhez ar bed holl.
Ar wirionez ’luc’he e spered an drouized,
Pennoù kentañ ar vro, gant o awen urzhet.

Ar varzhed a gane, war o zelennoù aour,
Ar c’halonoù uhel hag ar brasañ labour.
Awen Doue ’c’hwezhe en o ene an tan
Ha war o lerc’h ’gerzhe ar bobl, bras ha bihan.
Kap e oant da beoc’haat ar mor don e kounnar,
Ha da gerzhet, o zreid distag deus an douar.