Adtro Brizeug V
95 👁 0 ★
Prezeget ’meus an dud dister,
’Vit ma vo dastumet an ed war bep solier,
War-benn m’arruo an amzer.
War an telennoù kozh ’meus troc’het ar c’herden,
Kerden dir ’zo war bep telenn :
An dir gweñv ha krenus na dorro birviken.
Er yezh komzet gant ho kouenn-dud,
O c’hwi pere a sav hirie deus an argud [1],
Kanit evit sevel ho prud.
Kalon ! War sav ! Breizhiz ! Trawalc’h skuilhañ daeroù !…
Pa zeuio an amzer c’harv,
O telenn dir, lugern e-touez dir an armoù !
An awen keltiek :
Ar re ’zo tremenet er bed, n’int ket marv :
Kavout ’refet ane’ pa « dremenfet » d’ho tro.
Kemerit skouer warne, war o doareoù mat,
Diwallit da vezañ biken trubard d’ho kwad.
D’ho tadioù marvet pe zister pe vrudet,
Taolit pled da reiñ lec’h da vezañ kounnaret.
Ra vezo evidoc’h ar gwlad ’vel un harnez.
Chomit war hent ho rumm evit heuilh ar furnezh.
Mar kollit an hent-se, divezh d’ar blijadur !
N’hoc’h-unan e chomfet dindan an tonkadur.
Seul vuioc’h en-dro deoc’h e welfet bernioù tud,
Seul vuioc’h ’n em gavfet, c’hwi hag ho re, munud.
An hini e kredec’h ’oa ho kwellañ mignon
A skoio e gontell, joaüs, en ho kalon
En-dro d’ho taol, siwazh ! ’vel pa nac’hfent o gwad,
Ho pugale ’vo mut dirak ho kalonad.
En amzer dremenet, nag en amzer da zont,
Mar eo marv ar c’houn, netra ken ne welont.
Met mar heuilhit an hent ken plaen ha ken ledan,
Ho peoc’h a vo skañvoc’h, bihanoc’h ’vo ho poan.
Spered an tadioù, hep ho kuitaat nepred,
Diouzhoc’h ’bellao bemdez an Droug-Spered.
Pa vefet glac’haret ’teuio eneoù mat,
Hag un dornig tener ’sec’ho ho taoulagad.
Ar c’houlz a zo arru evit Breizh bet gwasket :
Tud varv a zistro e korf hag e spered.
Meur ’hini, c’hoazh dister, e-touez ar bobl bemdez
En deus hadet enni ha nerzh ha feiz nevez.
Ar barzh n’en deus biskoazh dilezet e valc’hder,
’N ur ganañ Breizh, e vro, gant kement a zouster,
An hini ’neus brudet gouenn-dud ar Vretoned,
Hag hadet ar gwinizh a zo bremañ medet,
Brizeug zo distroet ’n ho touez, pebezh dudi !
Hogen e vouezh, garvoc’h, a ra d’ar gwad birvi.
Eur an dihun a sko hirie e Breizh-Izel ;
Spered an tadioù a gomz war bep muzell,
Eñ a c’hwezh ’n ho kalon an nerzh hag an dommder
Evit ma vo kavet Breizh-Izel ’n he braster.
’Vit ma vo dastumet an ed war bep solier,
War-benn m’arruo an amzer.
War an telennoù kozh ’meus troc’het ar c’herden,
Kerden dir ’zo war bep telenn :
An dir gweñv ha krenus na dorro birviken.
Er yezh komzet gant ho kouenn-dud,
O c’hwi pere a sav hirie deus an argud [1],
Kanit evit sevel ho prud.
Kalon ! War sav ! Breizhiz ! Trawalc’h skuilhañ daeroù !…
Pa zeuio an amzer c’harv,
O telenn dir, lugern e-touez dir an armoù !
An awen keltiek :
Ar re ’zo tremenet er bed, n’int ket marv :
Kavout ’refet ane’ pa « dremenfet » d’ho tro.
Kemerit skouer warne, war o doareoù mat,
Diwallit da vezañ biken trubard d’ho kwad.
D’ho tadioù marvet pe zister pe vrudet,
Taolit pled da reiñ lec’h da vezañ kounnaret.
Ra vezo evidoc’h ar gwlad ’vel un harnez.
Chomit war hent ho rumm evit heuilh ar furnezh.
Mar kollit an hent-se, divezh d’ar blijadur !
N’hoc’h-unan e chomfet dindan an tonkadur.
Seul vuioc’h en-dro deoc’h e welfet bernioù tud,
Seul vuioc’h ’n em gavfet, c’hwi hag ho re, munud.
An hini e kredec’h ’oa ho kwellañ mignon
A skoio e gontell, joaüs, en ho kalon
En-dro d’ho taol, siwazh ! ’vel pa nac’hfent o gwad,
Ho pugale ’vo mut dirak ho kalonad.
En amzer dremenet, nag en amzer da zont,
Mar eo marv ar c’houn, netra ken ne welont.
Met mar heuilhit an hent ken plaen ha ken ledan,
Ho peoc’h a vo skañvoc’h, bihanoc’h ’vo ho poan.
Spered an tadioù, hep ho kuitaat nepred,
Diouzhoc’h ’bellao bemdez an Droug-Spered.
Pa vefet glac’haret ’teuio eneoù mat,
Hag un dornig tener ’sec’ho ho taoulagad.
Ar c’houlz a zo arru evit Breizh bet gwasket :
Tud varv a zistro e korf hag e spered.
Meur ’hini, c’hoazh dister, e-touez ar bobl bemdez
En deus hadet enni ha nerzh ha feiz nevez.
Ar barzh n’en deus biskoazh dilezet e valc’hder,
’N ur ganañ Breizh, e vro, gant kement a zouster,
An hini ’neus brudet gouenn-dud ar Vretoned,
Hag hadet ar gwinizh a zo bremañ medet,
Brizeug zo distroet ’n ho touez, pebezh dudi !
Hogen e vouezh, garvoc’h, a ra d’ar gwad birvi.
Eur an dihun a sko hirie e Breizh-Izel ;
Spered an tadioù a gomz war bep muzell,
Eñ a c’hwezh ’n ho kalon an nerzh hag an dommder
Evit ma vo kavet Breizh-Izel ’n he braster.
[1] Vous que nous allons rendre enfin victorieux.
Tu lis un texte qui a été écrit en breton, alors n’oublie pas que la littérature bretonne est comme toutes les autres : elle a son propre génie et son propre goût.
Ceux-ci peuvent être très différents de ceux (français, anglais…) dont tu as été imprégné à l’école. La littérature bretonne doit-elle être tenue en piètre estime pour cette raison ?
Aussi, rappelle-toi combien il peut être vain de comparer une littérature à une autre. Prends les textes comme ils sont, bonne lecture, et profites-en bien !
Une idée ? N’hésite PAS à me contacter, quelle qu’elle soit. Bien que je ne sois pas wonderwoman (et qui sait après tout ?), tu pourrais être surpris.e.
Les textes ci-dessus sont tous dans le domaine public selon la loi française (70 ans à compter de la mort de l’auteur), mais fais attention car d’autres lois peuvent étendre le délai de protection.
Sens-toi libre d’utiliser les textes pour quelque fin que ce soit, mais mentionne ce site, s’il te plaît ! Bien sûr, je remercie tous ceux qui me rapportent les erreurs et les imprécisions qui peuvent se glisser.