Veñjañs an Ankoù I
167 👁 1 ★
E kastell ar Bilo, an itron a oa klañv.
- Kement-mañ ’arruas un noz e-kreiz ar goañv. -
Kerent ha mitizhien a yae hag a zeue,
Skuizhet ha penngollet gant eizh noz war vale.
Ar c’houevr hag an arc’hant a lugern er c’hambroù,
Strakal ’ra an derv ’barzh ar siminaloù.
Deus ar c’hav d’an doenn, an eoul hag ar c’hoar
A lak er prenestroù ur sklêrijenn dispar.
***
An Ankoù, an noz-se, o redek dre ar vro,
Gant e falc’h war e skoaz en em gavas war-dro.
- Hola ! ’me an Ankoù, petra zo ’ta henozh ?
Gouloù dre-holl !… C’hwistim ’ved aze em gortoz ?
An nor-dal ’oa chomet moarvat digor a-walc’h
’Vit reiñ tremeneri d’ar falc’her ha d’e falc’h.
Sklokañ ’rae an eskern digik ha digroc’hen,
Ha, war ar c’hoad, e dreid kalet ha diarc’hen.
Met setu ar Paotr-Treut, dre ar viñs veur pignet,
Arru du-se war-laez, war ar plañchod koaret.
- Suilhet ’vo ma eskern, eme ar Falc’her kozh,
Ne luc’h ket kement-mañ plañchod ar Baradoz !
« Deomp bepred ! An itron he do an taol kentañ :
He buhez zo luziet, ret eo he diluziañ. »
***
Astennet ’n he gwele, an itron a glemme ;
Diraki he c’herent, dastumet, a c’harme.
Un toullad mitizhien, o c’hortoz an diwezh,
War bennoù o daoulin a bede ar Werc’hez.
Ar peoc’h en ti !… Er-maez, a-wechoù ur gaouenn,
Pe ur c’hi glac’haret ’laoske ur youc’hadenn.
***
Patatrak !… Petra zo ? Jezuz ! Maria ! Credo !
’Kreiz ar gambr, war e revr eo kouezhet an Ankoù.
- Ur wech all, te ’ouio penaos, war ul leur goar,
An eskern sec’h a ruz gwell ’vit war an douar !
Ne gredit ket a’non, mar lâran deoc’h ur gaou :
Memes trouz ’raes o koue’iñ evel ur sac’had kraou*. [kraoñ]
Met ken buan savet evel ma’z oa kouezhet,
Gant ar foeltr, eñ mezhek, er-maez ez eo redet.
Hepdale, pa zeuas d’an dud o speredoù,
Er pellder ’wigoure karrigell an Ankoù.
- Kement-mañ ’arruas un noz e-kreiz ar goañv. -
Kerent ha mitizhien a yae hag a zeue,
Skuizhet ha penngollet gant eizh noz war vale.
Ar c’houevr hag an arc’hant a lugern er c’hambroù,
Strakal ’ra an derv ’barzh ar siminaloù.
Deus ar c’hav d’an doenn, an eoul hag ar c’hoar
A lak er prenestroù ur sklêrijenn dispar.
***
An Ankoù, an noz-se, o redek dre ar vro,
Gant e falc’h war e skoaz en em gavas war-dro.
- Hola ! ’me an Ankoù, petra zo ’ta henozh ?
Gouloù dre-holl !… C’hwistim ’ved aze em gortoz ?
An nor-dal ’oa chomet moarvat digor a-walc’h
’Vit reiñ tremeneri d’ar falc’her ha d’e falc’h.
Sklokañ ’rae an eskern digik ha digroc’hen,
Ha, war ar c’hoad, e dreid kalet ha diarc’hen.
Met setu ar Paotr-Treut, dre ar viñs veur pignet,
Arru du-se war-laez, war ar plañchod koaret.
- Suilhet ’vo ma eskern, eme ar Falc’her kozh,
Ne luc’h ket kement-mañ plañchod ar Baradoz !
« Deomp bepred ! An itron he do an taol kentañ :
He buhez zo luziet, ret eo he diluziañ. »
***
Astennet ’n he gwele, an itron a glemme ;
Diraki he c’herent, dastumet, a c’harme.
Un toullad mitizhien, o c’hortoz an diwezh,
War bennoù o daoulin a bede ar Werc’hez.
Ar peoc’h en ti !… Er-maez, a-wechoù ur gaouenn,
Pe ur c’hi glac’haret ’laoske ur youc’hadenn.
***
Patatrak !… Petra zo ? Jezuz ! Maria ! Credo !
’Kreiz ar gambr, war e revr eo kouezhet an Ankoù.
- Ur wech all, te ’ouio penaos, war ul leur goar,
An eskern sec’h a ruz gwell ’vit war an douar !
Ne gredit ket a’non, mar lâran deoc’h ur gaou :
Memes trouz ’raes o koue’iñ evel ur sac’had kraou*. [kraoñ]
Met ken buan savet evel ma’z oa kouezhet,
Gant ar foeltr, eñ mezhek, er-maez ez eo redet.
Hepdale, pa zeuas d’an dud o speredoù,
Er pellder ’wigoure karrigell an Ankoù.
Tu lis un texte qui a été écrit en breton, alors n’oublie pas que la littérature bretonne est comme toutes les autres : elle a son propre génie et son propre goût.
Ceux-ci peuvent être très différents de ceux (français, anglais…) dont tu as été imprégné à l’école. La littérature bretonne doit-elle être tenue en piètre estime pour cette raison ?
Aussi, rappelle-toi combien il peut être vain de comparer une littérature à une autre. Prends les textes comme ils sont, bonne lecture, et profites-en bien !
Une idée ? N’hésite PAS à me contacter, quelle qu’elle soit. Bien que je ne sois pas wonderwoman (et qui sait après tout ?), tu pourrais être surpris.e.
Les textes ci-dessus sont tous dans le domaine public selon la loi française (70 ans à compter de la mort de l’auteur), mais fais attention car d’autres lois peuvent étendre le délai de protection.
Sens-toi libre d’utiliser les textes pour quelque fin que ce soit, mais mentionne ce site, s’il te plaît ! Bien sûr, je remercie tous ceux qui me rapportent les erreurs et les imprécisions qui peuvent se glisser.