WordZero

Brizeug, ene santel, kalon garantezus,
Kalis leun a evaj ken c’hwek ha ken nerzhus !
Pegement ’meus dleet dit-te, me, ar bugel,
O vesa ma loened war ar maezioù uhel,
Ma zreid er glizh beure skuilhet war ar geot glas
E c’hwezh ar vamm-gamilh hag ar munudig-bras !
’Touez ar barrioù gwenan, er bannoù o fraoñval,
Da rimoù a nije ivez en-dro da’m zal.
Da levr « Mari » em dorn, ha ma sell en neñvoù,
Me ’wele Daniel ha Pierig Elo.

Da reiñ ma c’halonig, p’arruas din an oad,
O Brizeug ! Te neuze ’roas din da skouer vat.
Karout ’ris eveldout an douar, ar c’hoadoù,
An oabl hag an avel, an dour, ar c’hoabrennoù.
Gwelet ’raen ar re-mañ o vont ’trezek an aer
’Vel listri strolladet war lanv an oabl sklêr.
Ma spered ’yae warne d’ober an dro d’ar bed ;
Gwelet a raen broioù kaer pe gaeroc’h bepred ;
Bale ’raen ’us d’ar mor hag ’us d’ar c’hoadoù don ;
Ar c’hanadur a-bezh ’n devoa lec’h ’n em c’halon.
War ur vro vurzhudus, ganin nevez krouet,
O Brizeug, te ’skuilhe sklêrijenn da spered.
Eveldout e rois ma c’halon d’ur baourez,
Ha koantoc’h he c’haven eget ur rouanez.