Un abardaez a viz mae
109 👁 0 ★
An abardaez a oa sioul ha kaer, e miz mae ;
Soñj em eus hiriv c’hoazh : ne c’halle ket bale
E geot berr an tevenn, en despet d’ar skoazell
A roe dezhi va brec’h, evit gallout herzel.
Hep en em gaout en aod e rankas azezañ ;
Ouzh sklêrijenn al loar, dreist ar mor o parañ,
E welis war he dremm, ’vel liv gwenn ar marv,
He dornig, gwenn ivez, em dorn oa tomm-berv,
Eus he daoulagad oa ken truezus ar selloù,
Ma kave din gwelet, a-dreuz da va daeroù,
Ael an dristidigezh, a-boan deuet ’barzh er bed,
O sellet ouzh ur bez digor en ur vered !
Evel div steredenn he daoulagad oa sklêr*, [L sklear]
Kement e lugernent ouzh sklêrijenn al loar ;
He dremm, en despet m’oa, gant ar c’hleñved, kastiz,
En doa c’hoazh dalc’het holl gened ar yaouankiz ;
Hi ’oa kaer evel-se, met he c’hened, siwazh !
A roe da’m c’halon baour un anken brasoc’h c’hoazh,
En ur soñjal ez aen da goll un teñzor ker,
Ur plac’h a zoujañs Doue, ken koant ha m’oa tener.
Ouzh ar gwalleur neuze me ’glaskas enebiñ ;
Astenn a ris va brec’h, evit diskouez dezhi
Ar reier uhel, ar mor en nozvezh-se ken kann
Gant sklêrijenn al loar hep koabr, hag en he c’hann.
Eus an amzer da zont me ’gredas komz dezhi :
Bremañ, p’oamp deuet en oad, e c’halljemp dimeziñ...
Met, gant ur vouezh klemmus, hi da respont neuze :
« O ! petra, va mignon, a lavarez aze !
Gwel ar marv, siwazh ! zo war va daoulagad,
Ha me ken yaouank c’hoazh ! na pebezh kalonad !
Ha gouzout e rankin, war va lerc’h da lezel,
Da galon baour gouliet ’vel gant un taol kontell !
Met dalc’h soñj, va mignon, n’omp ket graet ’vit an douar,
Ar bed-mañ n’eo nemet un draonienn a c’hlac’har,
Na laosk ket a vallozh p’em c’hasi d’ar vered,
Ped hepken, ro da Zoue da galon, da spered,
Me ’vo ganez atav, rak eus ar Baradoz
Ene da vignonez da frealzo deiz ha noz. »
D’ar c’homzoù-se, kerkent, koantik evel un Ael,
Etrezek ar stered hi da daoler* ur sell. [deurel]
..................................................................
Abaoe, d’abardaez, pa’z an e ribl ar mor,
E kav din he gwelet, he daoulagad digor,
O sellet gant fiziañs etrezek an Neñvoù ;
E mouezh an avelig e klevan a-wechoù
Ur c’han ken dudius ha kan ar Baradoz,
Ha mouezh va c’harantez ouzh va gervel en noz.
Soñj em eus hiriv c’hoazh : ne c’halle ket bale
E geot berr an tevenn, en despet d’ar skoazell
A roe dezhi va brec’h, evit gallout herzel.
Hep en em gaout en aod e rankas azezañ ;
Ouzh sklêrijenn al loar, dreist ar mor o parañ,
E welis war he dremm, ’vel liv gwenn ar marv,
He dornig, gwenn ivez, em dorn oa tomm-berv,
Eus he daoulagad oa ken truezus ar selloù,
Ma kave din gwelet, a-dreuz da va daeroù,
Ael an dristidigezh, a-boan deuet ’barzh er bed,
O sellet ouzh ur bez digor en ur vered !
Evel div steredenn he daoulagad oa sklêr*, [L sklear]
Kement e lugernent ouzh sklêrijenn al loar ;
He dremm, en despet m’oa, gant ar c’hleñved, kastiz,
En doa c’hoazh dalc’het holl gened ar yaouankiz ;
Hi ’oa kaer evel-se, met he c’hened, siwazh !
A roe da’m c’halon baour un anken brasoc’h c’hoazh,
En ur soñjal ez aen da goll un teñzor ker,
Ur plac’h a zoujañs Doue, ken koant ha m’oa tener.
Ouzh ar gwalleur neuze me ’glaskas enebiñ ;
Astenn a ris va brec’h, evit diskouez dezhi
Ar reier uhel, ar mor en nozvezh-se ken kann
Gant sklêrijenn al loar hep koabr, hag en he c’hann.
Eus an amzer da zont me ’gredas komz dezhi :
Bremañ, p’oamp deuet en oad, e c’halljemp dimeziñ...
Met, gant ur vouezh klemmus, hi da respont neuze :
« O ! petra, va mignon, a lavarez aze !
Gwel ar marv, siwazh ! zo war va daoulagad,
Ha me ken yaouank c’hoazh ! na pebezh kalonad !
Ha gouzout e rankin, war va lerc’h da lezel,
Da galon baour gouliet ’vel gant un taol kontell !
Met dalc’h soñj, va mignon, n’omp ket graet ’vit an douar,
Ar bed-mañ n’eo nemet un draonienn a c’hlac’har,
Na laosk ket a vallozh p’em c’hasi d’ar vered,
Ped hepken, ro da Zoue da galon, da spered,
Me ’vo ganez atav, rak eus ar Baradoz
Ene da vignonez da frealzo deiz ha noz. »
D’ar c’homzoù-se, kerkent, koantik evel un Ael,
Etrezek ar stered hi da daoler* ur sell. [deurel]
..................................................................
Abaoe, d’abardaez, pa’z an e ribl ar mor,
E kav din he gwelet, he daoulagad digor,
O sellet gant fiziañs etrezek an Neñvoù ;
E mouezh an avelig e klevan a-wechoù
Ur c’han ken dudius ha kan ar Baradoz,
Ha mouezh va c’harantez ouzh va gervel en noz.
Tu lis un texte qui a été écrit en breton, alors n’oublie pas que la littérature bretonne est comme toutes les autres : elle a son propre génie et son propre goût.
Ceux-ci peuvent être très différents de ceux (français, anglais…) dont tu as été imprégné à l’école. La littérature bretonne doit-elle être tenue en piètre estime pour cette raison ?
Aussi, rappelle-toi combien il peut être vain de comparer une littérature à une autre. Prends les textes comme ils sont, bonne lecture, et profites-en bien !
Une idée ? N’hésite PAS à me contacter, quelle qu’elle soit. Bien que je ne sois pas wonderwoman (et qui sait après tout ?), tu pourrais être surpris.e.
Les textes ci-dessus sont tous dans le domaine public selon la loi française (70 ans à compter de la mort de l’auteur), mais fais attention car d’autres lois peuvent étendre le délai de protection.
Sens-toi libre d’utiliser les textes pour quelque fin que ce soit, mais mentionne ce site, s’il te plaît ! Bien sûr, je remercie tous ceux qui me rapportent les erreurs et les imprécisions qui peuvent se glisser.