WordZero

Un nozvezh eus here war an aod ’oamp azezet,
An noz a oa sioul-bras hag an neñv hep koabrenn,
An houl a oa didrouz, al loar, e-kreiz ar stered,
           A lintre dreist hor penn.

He dornig gwenn em dorn, hag he zal koant ouzh va skoaz,
E chomas ur pennad hep lavaret ur ger ;
Evelti me ’oa sioul, dirak ur galloud ken bras
           Hag un ober ken kaer.

Soñjal a raemp, mantret, pegement evit an den
An Doue ken galloudus en deus bet madelezh,
Da reiñ dezhañ ene, da reiñ dezhañ ul lodenn
           Eus E werc’hted ivez.

Soñjal a raemp, ouzhpenn, ne c’haller ket er bed-mañ
Kaout ur galon zinamm evel ar vugale,
Ma n’eo ket gwriziennet ar feiz en den, da gentañ,
           Hag an doujañs e Doue.

Evel-se ni ’zalc’has, bepred, distag hor c’halon
Diouzh kement tech hudur a c’han eus ar youloù,
En em garet a raemp, hep nec’hamant hag hep aon,
           ’Vel Aelez en Neñvoù.

Eus kement soñjezon a chom eus va yaouankiz,
Te, nozvezh kaer ha gwerc’h, a garan ar muiañ,
En ur soñjal ennout, e teu va c’halon em c’hreiz
           Da dridal c’hoazh bremañ.