WordZero

Nozvezh skrijus-meurbet ma welis o vervel
           Va Dous vuiañ-karet,
Evel ur gwall huñvre, da soñj a chomo pell
           Em c’halon, gwriziennet.

En despet d’an holl boan a gemere noz-deiz
           Ur medisin dispar,
Evit gallout herzel ouzh ar c’hleñved direizh
           Ha n’en deus ket e bar,

Ar paz a yae war gresk ; ar glañvourez, siwazh !
           Gant he foan a glemme,
Ha me ’oa ’vel spontet, beuzet em glac’har vras,
           E-harz troad he gwele.

Kerkent, er berr-alan, ur griadenn vouget
           Da reiñ din an enkrez,
Ha me da dostaat ar gouloù, ’vit gwelet
           Hag hi ’oa c’hoazh e buhez.

He dremm a oa gwenn-kann ; ar c’hwezenn a ruilhe
           Diouzh he zal ivez gwenn ;
Kerent ha mignoned da zaoulinañ neuze,
           ’Vit ober ar bedenn.

Met evel pa vijen, en un taol, kouezhet dall,
           Kentoc’h eget soublañ
Me da vont e kounnar ; c’hoant em boa da grial
           Kement ha da ouelañ.

Eus va gwalleur, siwazh ! e welen ar vraster
           Hag an deñvalijenn,
Rak eus va yaouankiz kement huñvreoù kaer
           A nije da viken.

Koll a raen pep fiziañs, pa zeuas, en ur mare,
           He zerzhienn da vougañ ;
A-raok ur barr-amzer e weler, evel-se,
           Amzer sioul da gentañ.

Kerkent, en ur daoler* he daoulagad warnon, [deurel]
           E lavaras gant feiz,
« War-laez, er Baradoz, em eus fiziañs, mignon,
           D’en em welet un deiz ! »

Neuze me ’zeuas mezhus da vezañ selaouet
           Ar vouezh eus ar gounnar ;
Hep ar Relijion e soñjis n’ez eus ket
           Netra vat war an douar.

Dihunet ’oa va feiz ; hag eus he chapeled
           Me da ziskouez ar groaz
Da behini neuze, gant karantez meurbet,
           Pell amzer e pokas.

En ur sellet ouzhin, hag ouzh kroaz ar Salver,
           E varvas goustadik,
Laouen ’vel pa vije kousket hepken, seder,
           Evel ur bugelig.

He chapeled ker, gant e groaz venniget,
           A zo chomet ganin* ; [ganen]
Ra c’hallin, evelti, diouzh Satan diwallet,
           Mervel e gwir gristen.